Liselotte Maas
Expert in de schuldhulp
De Voordelige Deurwaarder over het breed moratorium: “Ik respecteer de beslissing”
Daar is ‘ie dan: het eerste breed moratorium. Een onwelwillende deurwaarder is via deze procedure door de rechter gedwongen ruimte te geven aan de schuldhulpverlening om orde op zaken te stellen.
Tja, het breed moratorium. Eerst toegejuicht, later vergruisd en nu weer hoopvol omarmd in de verwachting er een effectief instrument bij te hebben om de schuldhulpverlener zijn werk te laten doen zonder hijgende schuldeisers in de nek.
Ik twijfel aan het nut van weer zo’n juridische regeling. En ben benieuwd naar het verhaal van de deurwaarder die twee jaar na het in werking treden van deze mogelijkheid en drie gestrande pogingen als eerste met het breed moratorium wordt geconfronteerd. En dus neem ik contact op met De Voordelige Deurwaarder, Jurgen Zuurman, om hem te vragen hoe het voor hem is om het eerste brede moratorium in je maag gesplitst te krijgen.
De Voordelige Deurwaarder:”Dit zijn de regels van het spel, ik begrijp en respecteer de beslissing van de rechter”
Jurgen begint meteen met het rechtzetten van een vergissing:”in het vonnis heeft de rechter alle beslagen op een hoop gegooid. Wij hebben niet als eerste deurwaarder loonbeslag gelegd en van het negeren van een verzoek om aanpassing van de beslagvrije voet is dan ook geen sprake. Zo, de toon is gezet, hoe zit het dan wel? “Wij hebben voor onze opdrachtgever beslag gelegd op de inboedel en een motorfiets. De motor is verkocht, de klant zou een regeling treffen voor de resterende schuld, maar heeft dat herhaaldelijk nagelaten. Dus besloten we de huisraad te verkopen. Een uur voor de verkoop werden we gebeld, de rechtbank heeft aangegeven dat we twee weken niet tot verkoop mogen overgaan, in afwachting van een mogelijk breed moratorium. Nu is het dus uitgesproken, en heeft de schuldhulpverlener zes maanden de tijd om tot een minnelijke regeling te komen.”
Aha, interessant, toch een ander verhaal dan ik tot nu toe uit de berichtgeving heb meegekregen. Best balen lijkt me, voor een deurwaarder, om zo op het laatste moment te moeten toezien hoe de incassoprocedure wordt stilgelegd door de rechter. Maar Jurgen geeft aan daar geen enkele moeite mee te hebben:”Tja, zo gaat het meestal. Onder druk wordt alles vloeibaar en we maken het vaak mee dat pas net voor de daadwerkelijke verkoop overgegaan wordt tot betaling. Ik begrijp de beslissing van de rechter en respecteer uiteraard de uitspraak. Dit zijn de regels van het spel.”
Laatste vraag, wat vindt Jurgen nu zelf van het breed moratorium? ”ik vind het een prima middel om de rust te krijgen om tot een minnelijke regeling te komen. Ik denk dan ook dat nu er eenmaal een uitspraak is, het veel vaker ingezet zal gaan worden. Prima oplossing dus wat mij betreft.
En ik? Ik ben verrast. Door het verhaal van de deurwaarder dat erg afwijkt van de eerdere berichtgeving van de toch-een-beetje-sterotype-boze-niet-meewerkende-deurwaarder en de manier waarop de deurwaarder aankijkt tegen ‘de regels van het spel’.
En het breed moratorium? Ik hoop echt dat het een uitzondering blijft. Ik ben ook veel te praktisch voor al die juridische procedures en zie een toekomst waarin we van breed moratorium naar dwangakkoord naar Wsnp gaan niet echt als een wenselijke weg. Al zal degene om wie het allemaal begonnen is, ongetwijfeld opgelucht adem halen, en hopelijk op deze manier het zicht krijgen op een schone lei.